Natomiast posiadacz starego domu do remontu, jest już w stanie ogromnego niepokoju. Zastanawia się czy podczas zimy pojawią się nieprzewidziane usterki na dachu. Drogą „pantoflową” dochodzą do niego informację od znajomych jak to jest, kiedy po pierwszej zimie przecieka komin, z rynien wylewa się woda, na łączeniach jednej połaci dachowej z drugą w tzw. koszach dachowych zalega śnieg i dochodzi do przecieków itp. Dostarczycieli złych wróżb nie ma końca. Ale przecież przed takimi obawami można się ustrzec. Wspólne spotkanie kierownika budowy oraz wykonawcy inwestycji i szczegółowe omówienie wszystkich miejsc, które są narażone na przeciekanie jest pierwszym ważnym krokiem, żeby ustrzec się przed nieprzyjemnymi niespodziankami i zapewnić sobie spokojny sen w zimowym okresie. Dobranie odpowiednich materiałów budowlanych to drugi istotny czynnik.

Jednym z newralgicznych miejsc, gdzie mogą pojawić się problemy na dachu jest kosz dachowy.

A czym jest ten ważny element na dachu?

Kosz jest to swego rodzaju rynna, którą tworzy się przy każdym połączeniu dwóch połaci dachowych schodzących się pod kątem mniejszym niż 180° oraz w przypadku dachów z lukarnami miejsce połączenia lukarny z połacią. Kosz dachowy wymaga starannego uszczelnienia. Jest miejscem szczególnie narażonym na powstawanie nieszczelności, przez które deszcz i topniejący śnieg może przedostać się do wnętrza domu. Jeżeli woda nie zostanie odpowiednio odprowadzona do rynien i rur spustowych i natrafi na swojej drodze na choćby najmniejszą szczelinę oraz przeszkodę np. w postaci zanieczyszczeń takich jak gałęzie, liście itp. dach może przeciekać.

Kosz wymaga nie tylko odpowiedniego wykonania. Bardzo ważny jest materiał z którego jest wykonany, odpowiednie zamocowanie oraz niezwykle ważne przygotowanie podłoża na którym będzie mocowany kosz. Podłoże pod kosz zależy od rodzaju podkładu, jaki został zastosowany na dachu. W przypadku dachu z pełnym deskowaniem, blachę koszową układa się na dodatkowo zagęszczonych łatach, a dno kosza wykłada się papą termozgrzewalną lub membranę dachową, która może być ułożona na odeskowaniu. Natomiast gdy wybrano podkład w postaci membrany, przed jej ułożeniem należy dno kosza wyłożyć deskami - po ok. 35 cm na każdą stronę, licząc od środka. Wzdłuż kosza układa się dodatkowy pas membrany, na który nachodzi membrana główna. Obie membrany powinny być sklejone taśmą dwustronną. Następnie mocuje się kontrłaty, które w koszu mocuje się specjalnymi wkrętami, podkładając taśmę uszczelniającą w celu uniknięcia przecieków. Łaty mocuje się na kontrłatach najlepiej w zagęszczonym rozstawie. Szerokość rynny koszowej jest uzależniona od kąta nachylenia połaci dachowej i długości kosza, im mniejsze pochylenie tym rynna koszowa szersza. Kolejne odcinki blachy koszowej układa się w kierunku od okapu do kalenicy. Górny odcinek powinien zachodzić na dolny co najmniej 10 cm. Rynna koszowa powinna mieć odgięte boczne krawędzie do góry na ok 2-3 cm. Wzdłuż bocznych krawędzi przykleja się gąbki uszczelniające. Inwestor oczekuje, że nie będzie potrzeby wymiany kosza i uszczelnień przez wiele lat, musimy  zatem zadbać aby gąbki uszczelniające były wykonane z dobrych materiałów. Na rynku jest wiele rodzajów gąbek, lecz te najtańsze nie dadzą nam gwarancji pełnienia swojej roli przez wiele lat. Uszczelniacze zapobiegają zawiewaniu pod połać dachową śniegu lub innych zanieczyszczeń. Bardzo ważne przy montażu blachy koszowej do podkładu jest zastosowanie odpowiednich klamer. Nieprawidłowe jest montowanie kosza za pomocą zwykłych gwoździ lub wkrętów w obszarze, po którym spływa woda, ponieważ prowadzi to do rdzewienia i następnie niszczenia konstrukcji.

Rynna koszowa musi być wykonana z bardzo trwałego materiału. Do tego celu stosuje się blachy cynkowo-tytanowe, miedziane, aluminiowe i blachy stalowe ocynkowane powlekane o odpowiedniej grubości. Blacha aluminiowa i stalowa dostępna jest w wielu kolorach i dlatego łatwo dopasować kosze do kolorystyki dachu. Należy dobrać odpowiednie materiały do konkretnej połaci dachowej i w tym służymy pomocą.

Po zamontowaniu kosza dachowego układa się pokrycie dachowe, które w żadnym razie nie może być przybijane gwoździami do desek koszowych. Mogą one podziurawić membranę a co za tym idzie doprowadzić do nieszczelności dachu. Bardzo ważna jest szczelina, jaka tworzy się wzdłuż osi kosza. Nie może być zbyt wąska, ponieważ zimą może doprowadzić do zatamowania wody przez nagromadzony śnieg i lód w korycie kosza. Wtedy jest bardzo prawdopodobne, że woda dostanie się pod połać dachową mimo dobrze zamontowanej obróbki. Odległość pomiędzy przyciętym pokryciem dachowym nie może być mniejsza niż 10 cm dla kosza do 4mb. W przypadku koszy dłuższych, odległość ta powinna być nawet 20 cm.

Spokojnych deszczowych i śnieżnych nocy w swoim domu i komfortu na długie lata, że żadna kropla którejś nocy nie spadnie nam na nos i nie zbudzi z błogiego snu, tego życzymy Państwu. Sugerowane jest zatrudnienie doświadczonego dekarza, który wykona wyjątkowo starannie kosz, będący jednym z trudniejszych elementów. Należy zastosować odpowiednie materiały od blachy przez uszczelniacze do klamer.

R.